Διφορούμενη η ερμηνεία της ανάγκης να δημιουργήσεις κάτι. Είναι προσωπική, δική σου; Ή δοσμένη κοινωνικά, για να πείσεις κάποιον; Ή κάποιους; Για αυτό που κουβαλάς. Να βρεις συνοδοιπόρους. Να ταυτιστείς ή να κατανοήσεις πού διαφέρεις. Αυτό, βέβαια, είναι μια μορφή εξέλιξης.

Δύο λοιπόν δεδομένα: η μαγεία και η ανάγκη να νιώθεις, πως κάνεις κάτι που σε εξελίσσει. Κι όταν αυτά γίνονται με ειλικρίνεια, τότε αφορούν κι άλλους. Όχι όλους· δεν υπάρχει κάτι κακό σε αυτό.

Η τέχνη οφείλει και πρέπει να είναι κατά βάση λαϊκή. Όχι όμως ευτελής. Όχι φτηνή. Γιατί σκοπός της βασικός, είναι να ξυπνάει συνειδήσεις. Να χρωματίζεται με επαναστατικότητα. Να μεταλαμπαδεύει αξίες και ήθη αναλλοίωτα στο χρόνο. Χωρίς στρατεύσεις και αγκιστρώσεις σε προλήψεις, απαγορεύσεις και φαιδρούς κλασικισμούς.

Η τέχνη οφείλει να αποδέχεται το πείραμα, χωρίς να αποδομεί τη σύμβαση. Και η σύμβαση έχει να κάνει με δομές, έχει να κάνει με σύμβολα και σημαίνοντα. Η ερμηνεία της σύμβασης, είναι αυτή που από μόνη της - ως διαδικασία - ενέχει το πείραμα. Γιατί κάτι που δεν γνωρίζεις, θα το πλησιάσεις με πολλούς τρόπους, για να το κατανοήσεις. Ο "ακαδημαϊκισμός", μακριά από μένα.
Οι εποχές αλλάζουν. Η προσαρμοστικότητα είναι απαραίτητη. Μέσα από το ψάξιμο έρχεται και το καινούριο. Αφήνουμε στην άκρη τη λογιότητα για τους φιλόλογους και αφουγκραζόμαστε την ποίηση και τη μαγεία. Έπειτα έρχεται και η αισθητική να τα διαλύσει όλα. Γιατί στο όνομά της έχουν συμβεί τα μεγαλύτερα εγκλήματα.

Όσο παρατηρούμε τα σύγχρονα, τόσο περισσότερο αντιλαμβανόμαστε τη ζωή και τόσο πιο βαθιά στη θάλασσα της πανάρχαιας μούσας και με ευκολία, μπορούμε να καταδυθούμε και να επανέλθουμε στην επιφάνεια με θησαυρούς. Πιο ώριμοι, πιο σοφοί και λίγο πιο ασφαλείς απέναντι στους πιο ζοφερούς μας φόβους.

Όλα τα παραπάνω είναι οι σκέψεις που μας οδηγούν, στο να έχουμε ένα κοινό στίγμα μέσα από τη διαφορετικότητα. Είναι τα κριτήρια επιλογής ή και δημιουργίας νέων έργων και οργάνωσης εκδηλώσεων. Καθώς επίσης, αποτελούν τη διαδρομή που θέλουμε να ακολουθούμε στο εκπαιδευτικό κομμάτι. Έτσι που οι τελικές επιλογές να μας αφορούν και να έχουν ένα σαφές αποτύπωμα και μια ξεκάθαρη αναφορά, στα κρίσιμα της ζωής και στο σήμερα. 

Σπύρος Κολιαβασίλης